Fer zerrem
Zamansız, yersiz ve imkânsız
Zamandan beri, “o yerden” bu dünyaya
“İmkânsızım” diye diye
Sızım sızım sevdim seni
Çarpışan evrenler
Kırılan, bükülen zamanlar arasından
Sıyrılıp gelen aşkla sevdim
Yüreğimden sızım sızım sızan acıyla
“Zerre” değilken sende
Zerreden “bize” kavuştum aşkımla
Bir annenin cenine bağı gibi
Bir yolla “bildim”, “tanıdım”, sevdim seni
Sen “bilmeden” bende “biz” idik
“Yoktun” zamansız zamanlarda
“Vardın” ezelden ebede giden yolda, ruhumda
Hasretim artar yaklaştıkça, kaçtıkça
Ruhum, yüreğim zayıflar sustukça
Hiçtim yokluğunda
Susup bağırdıkça
Bağırıp uzaklaştıkça
(mhe)